Obozownictwo/Ziemianki
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Obozownictwo | |
| Wydawca | Polska Składnica Pomocy Szkolnych | |
| Data wyd. | 1924 | |
| Druk | Polska Drukarnia w Białymstoku | |
| Miejsce wyd. | Warszawa | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Cały tekst | |
| ||
| Indeks stron | ||
Najprostsza ziemianka jest to dół równoległoboczny głęboki na dwa metry, szeroki 4 do 5 metrów, otoczony rowkiem jak i namioty. Dach robi się z płócien namiotów, przełożonych warstwą liści, słomy, siana, które zasypuje się ziemią lub śniegiem. Dach takiej ziemianki można zrobić również z desek podobnie przysypanych, wrzeszcie z żerdzi przeplecionych gęsto gałęziami i zasypanych ziemią. Należy uważać, aby dach był wypukły, aby woda mogła ściekać. W jednej ze ścian robi się wejście po stopniach. Ściany i podłogę wyścieła się deskami, jeżeli są; w braku tych ostatnich używa się żerdzi przeplecionych gałęziami. Robi się to w tym celu, aby ziemia ze ścian nie obsypywała się. Można dla tegoż celu użyć słomy, siana i t. p. Prócz tego buduje się piec z kominkiem, wychodzącym na zewnątrz. Taka ziemianka ma tę wadę, że łatwo utrzymuje wilgoć.
Inna (rys. 22) podobna jest trochę do szałasu półotwartego. W tym celu kopie się dół szerokości 6½ kroków, potrzebnej długości, zależnej od ilości ludzi, mających w niej zamieszkać, głęboki w połowie swej szerokości na 1 metr, w drugiej 1½ metra.
Wyżej położone dno dołu, 3x szerokie, służy za nary, po uprzednim wysłaniu go słomą, sianem lub matami.
Ziemianka ze ścianą z desek.
Dach robi się z desek, o ile są, lub żerdzi przeplatanych gęsto gałęziami i zasypanych ziemią, dach jest pochyły, oparty jedną stroną o ziemię, drugą o mocne podpory, wbite w niskie dno ziemianki. Otwartą ścianę zabija się deskami lub wyplata gałęziami, pozostawiając otwory na okna i drzwi. Do wejścia robi się stopnie. Ziemianka ta jest bardzo wygodna, daje doskonałe schronisko na czas długi. Jest ona znacznie suchsza, a miejsce przeznaczone na nary, jako wyżej położone o 50 cm. od dna jest w zupełności zabezpieczone od wilgoci nawet w porze deszczowej. Na dnie ziemianki robi się rowek dość głęboki, aby w nim mogła zbierać się woda.
Dwie takie ziemianki można łączyć w jedną, wtedy okaże się zbyteczną środkowa ściana z desek. Boczne dwie ściany muszą być w tym wypadku z desek, ponieważ w nich umieszczone będą drzwi i okna.
Ziemianka z dachem z płócien namiotowych.
Na rys. 23 widać ziemiankę do połowy zagłębioną w ziemi, a dach składa się z płócien namiotowych (a). W ziemiankach wejście winno być umieszczone w zimie od strony południowej, a w lecie od północnej.
