Obrona (1792)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Obrona |
| Pochodzenie | Śpiewnik historyczny |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1919 |
| Druk | W. L. Anczyc i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
OBRONA.
(1792).
Huczą wichry, gromy huczą,
Nasi biją się nad Słuczą.
Oj, biją się z Moskalami,
Tam pod Boruszkowicami!
Hej, ty groblo, sławna klęsko,
Gdzie pan Mohort śmierć wziął męską!
Padło naszych z nim niemało,
Nieszczęśliwie, ale z chwałą!
Poniatowski Józef książę,
Rumakowi uzdę wiąże,
Błysnął szablą, wskoczył w strzemię
Leci bronić polską ziemię!
U Zielencic się spotkali,
U Zielencic ognia dali,
Nim się Moskwa opatrzyła,
Dwa tysiące głów straciła.
Trąbią trąby — rejterada!
Książę Józef na nich spada.
Nim dogasło w zorzach słońce,
Urwał drugie dwa tysiące!
Tam generał Mokrowski,
Tam i major Bronikowski,
Jak natarli na Moskali,
Tak się jazda z koni wali!
