Oda XI. Do Lewina Hieliusza — zalecenie pracy

ODA XI.
Do Lewina Hieliusza — zalecenie pracy.

Nam quae purpureis fumet honoribus...

Czy wół ofiarny, z którego krew ciecze,
Którego rogi uwieńcza ozdoba,
Czy ów, co karkiem ciężką sochę wlecze,
Bardziej się Bogom niebieskim podoba?
Praca kraj trzyma: — Fabrycy na łanie
Pracował silnie rydlem i toporem,
Karczował grunta — alić go Rzymianie
W głos obwołali swoim dyktatorem.
Zawołał liktor: — Uczczona zasługa!
Rzuć, mężu, rydel, rzuć wiejskie rzemiosło;
Odtąd ta ręka, tak wprawna do pługa,
Będzie sternicze piastowała wiosła.
Wyprząż twe woły, niech szukają trawy;
Rzymianie wyższe niosą ci zaszczyty:
Pomny na równość, słuszny i łaskawy,
Mężu, bądź ojcem Rzeczypospolitej!
Na cześć Jowisza złóż podarek szczery,
Poświęć mu twoich towarzyszów pługa.
Godne twe woły ofiarnej siekiery,
Godna z ich trzewów niebiosom zasługa!

A nawet dzida Marsowa Jazona
Od pracy wzięła swój tryumf zupełny.
Nigdyby pewno nie była wieńczona
Złotemi kośmy kędzierzawej wełny,
Jeśliby Greczyn nie narzucił jarzem
Na rozhukane, nieprzystępne byki,

A potem płużnem zębatem żelazem
Nie rznął dyrwanów na Kolchidzie dzikiej.
Napróżno woły piorunowym rykiem
Chciały ustraszyć dzielnego oracza;
Próżno, buchając siarczystym dymnikiem,
Wyziew zabójczy głowę mu otacza.
Nie struchlał rycerz, choć widzi, że niwa,
Czarodziejskiemi zębami zasiana,
Bujno się krzewi, a z krzewów wypływa,
Zbrojnych rycerzy mnogość nieprzebrana.
Błyszczą ich hełmy, pancerze i bronie,
Ale bohater ducha nie postrada,
Tessalska włócznia, jak sierp na zagonie,
Zwalcza zastępy i na przekos składa.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Maciej Kazimierz Sarbiewski i tłumacza: Ludwik Kondratowicz.