Odwrócone światło/polaryzacja w złym świetle

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tymoteusz Karpowicz
Tytuł	Odwrócone światło
Wydawca	Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wyd.	1972
Druk	Wrocławska Drukarnia Kartograficzna
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[346] kopia artystyczna KALOS K’AGATHOS biała nagminnie sama nie powielana przestrzeń widzenia w bezgranicznym polu chodzenia jedynowidztwo wywleczone ze ślepnącego serca zarośnięte najdawniejszą powieką suche źródło powietrza w nieustępliwej rdzy powierzchni szukająca ruchomego guza biała laska zwodzenia z wiatru przekładana z oddechu w oddech zaklęsła od różdżki miara określająca oderwane od ramion zbliżenie do oddzielonej od powieki pełni tu oślepła z powiązania wszystkiego dokoła we wrzeciona odwrotne od teb w zwijające się do środka oko edypa tymczasem edyp zamierza iść dalej wbrew poetom odszukuje sandał i mimo przestrzeni przywraca mu nogę i tak powielony wstępuje ze skóry do bezgraniczności kiedy o milimetr posuwa swe ślepe królestwo przed siebie badając stopień upadku to pole chodzenia zdejmuje pierwszą chustę z oczu teraz edypowi łatwiej uchwycić się długich włosów jasnowidztwa bo trafia na gałąź tarniny z niej więc wolno podnosi obłą liścia powiekę to prawda trzeszczy pod nim szkliwo światła i samą czerwienią zasypuje mu czaszkę lecz radość koloru osusza mu pot wewnętrzny na żebrach i tu na nich widzi suche źródło powietrza jak się osadza na pulsie zapowiedzi ruchu krwi do przodu nakrusza rdzewiejący czop powietrza świszczę [348] oddech ale edyp puszcza to mimo uszu bo to właśnie wiatru barwa tak obraca swoją czarną stronę na posuwistą stopę nad pustynią król wyciekłe ze źrenic królestwo przerzuca na drugie nieodpadłe ramię i ta przestrzeń znów go w nieszczęściu określa jako walczącego aż do mózgu czuje jak do czoła pot jego się zbliża i to wraca mu wszystkie zbliżenia porzucone pod tronem wie że i tym razem jeszcze rośnie bo gałązka tarniny osuwa się z kolan i te wszystkie ruchy zawiązują go znowu w środku serca rusza poza siebie ciągle widzi przebite nogi u kostek do stóp laska w tym miejscu zostawiona biała laska dopiero widzi co straciła próbuje biec za edypem lecz wrodzone drzewo ją uspokaja odwołuje się do godności leszczynowego krzewu pod którym przez tysiąclecia wypróżniały się wszystkie teby czyż nie widzisz możliwości uwolnienia się raz na zawsze od tego ruchomego gówna za którym mit wlecze kucającą raz po raz antygonę spróbuj być patykiem porzuconym przez chłopca który przez przekorę próbuje bawić się z bogami na tarpejskiej skale zaraz zabrzmi jego krzyk przezabawny jak gdyby w zachwycie nad odwróconym od podstaw widzeniem niech cię widzi oddalający się na zawsze w tym miejscu

[347] oryginał POLARYZACJA W ZŁYM ŚWIETLE   kalka logiczna PRAWO TRANSPOZYCJI kto połknął oko pluje na widoki tak że ze spluwaczek można jeszcze wyłowić choćby konia z rzędem za takie plucie tak nie dojeżdżone   kalka logiczna PRAWO TOŻSAMOŚCI stać w środku opon mózgowych z widokiem na szaleństwo skąd nakrochmalony terier mociumpani roziskrza szczęście skrobi na całą dziedzinę [349] kalka logiczna PRAWO SYMPLIFIKACJI blask podszewki na zewnątrz po jodełce świata pną się wzory garściami nie jest w dobrym tonie zamknąć byle gdzie oczy lub na bok odłożyć

Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska.