[72]OMNIA
AD MAJOREM DEI GLORIAM.
W pysznym siedzieli salonie,
Pijąc herbatkę ze smakiem;
Damy ją piły z śmietanką,
A zaś prałaci z arakiem.
A byli sami to święci:
Niedzielna Lojoli pieczeń,
Bracia w Wincentym a Paulo,
I siostry — w Madame de Svetchene.
Więc rozmawiali pobożnie
Przy smacznych mięsach i winkach,
O strasznem zepsuciu w „masach“,
I — swoich dobrych uczynkach.
„Ach! — westchnie Szambelanowa —
Zbliżenie samo jest męką
Do tych nieszczęsnych, co jawnie
Bożą dotknięci są ręką!“
[73]
„Gdy mi odwiedzić ich przyjdzie,
Croyez moi drżą mi kolana,
Bo czuję, że ci grzesznicy
Muszą być w władzy szatana“.
— „Lecz jaki tryumf Anioła
Wydrzeć ofiarę z tej paszczy
Ozwie się Abbé i ćwiartkę
Kapłona do gęby wtaszczy.
(Abbé się chował w Paryżu,
U dam był wielce lubiony;
Zręcznie rozbierał dogmaty,
A zręczniej jeszcze — kapłony!)
— „Byłam dziś — rzecze Hrabina —
W podobnym wilgotnym lochu;
Pięć kroków w kwadrat zaledwie,
A ludzi jak gdyby prochu“.
„Songez donc jak to zepsucie
Krzewi podobne mieszkanie;
Pêle-mêle się gnieżdżą tam chłopcy
I dziewki, tak jak Cyganie!“
[74]
— „„Oh shocking!““ jęknie Angielka,
Jak gdyby tknął ją paraliż,
A suchotnicza Hrabianka
Marząc wpatrzyła się w talerz.
— „I — ciągnie dalej Hrabina
Biorąc do ręki wachlarzyk. —
„Z litości dałam tym biednym
Mój własny Złoty Ołtarzyk“.
Tu krzyknie Księżna w zachwycie:
„Ja admiruję Cię droga!“
— „„O Pani — wmięsza się Plasio
Wstaw ty się za mną do Boga!“
— „Me córki — rzecze Grand’dama —
Oddać do Sacré Coeur muszę,
Bym mogła już bez przeszkody,
Ratować grzeszne te dusze““.
„Ja sądzę — napomni Profan —
Że myśleć należy prędzej
Niż o zbawieniu tych biednych
O tem jak ulżyć ich nędzy!“
[75]
— „Ciało należy umartwiać!
Sapnął otyły Kanonik,
I wlał z westchnieniem do szklanki
Cały araku flakonik“.
— „Nietylko chlebem się żyje“ —
Ozwie się Abbé w ton fletu,
„Ale i duchem też Bożym!“
I — połknął kawał pasztetu.
Tak bije Pismem Profana
Fijoletowy paszalik,
Damy zaś radzą tymczasem
O balu na korzyść kalik.
Za suknie pewnie wydadzą
Z jakie dwadzieścia tysięcy,
Lecz za to bal ten przyniesie
Biednym z pięć reńskich, mniej więcej.
