Pieśń majowa (Goethe, tłum. Zathey)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Pieśń majowa |
| Pochodzenie | Poezye Goethego |
| Wydawca | Redakcja „Przeglądu Polskiego“ |
| Data wyd. | 1879 |
| Druk | Drukarnia „Czasu“ |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Hugo Zathey |
| Tytuł orygin. | Mailied |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
PIEŚŃ MAJOWA[1].
O jak wspaniale
Świat mi jaśnieje!
Słońce blask rzuca!
Łąka się śmieje!
Z każdéj gałązki
Kwiat się dobywa,
Z każdego krzaka
Głos się odzywa.
A i pierś każda
Pociechę czuje,
Ziemia i słońce
Szczęściem przejmuje!
Tyś taka piękna,
Złota miłości,
Jak obłok ranny
W gór wysokości!
Ty błogosławisz
Polom i błoniom,
I świat ten cały
Napełniasz wonią.
O! jak ja kocham
Ciebie dziewczyno,
Zdroje mi szczęścia
Z oczu twych płyną.
Tak spiew i wolność
Kocha skowronek;
Tak kocha kwiatek
Niebieski dzionek.
Tak ty mię kochasz,
Dziewczę me złote,
Boś ty mi wiarę,
Szczęście, ochotę
Do nowych piosnek
I czynów dała! —
Obyś ty nigdy
Smutku nie znała!
- ↑ W ostatniéj zwrotce w oryg. zamiast czynów, jest „tańców“.
