[213]Sonet 185.
Napisany w r. 1347, jak świadczy wiersz czwarty drugiej strofy.
Przez jakich zrządzeń moc czy win przyczynę,
Bezbronny wracam tam, gdzie mam nadzieję
Zwieść bój, z którego jeśli ocaleję
Cud będzie, wieczna klęska zaś, gdy zginę?
Lecz raczej w zgubie szczęście mi jedyne......
Gdyż są tak smutne serca mego dzieje,
Że choć nadziei blask mi wiecznie dnieje
Lat już dwadzieścia z cierpień moich słynę!
O! już w jej oczach, poprzez gromów błyski,
Wysłańców śmierci widzę orszak bliski, —
W tem, znagła Niebo świta wśród tej burzy
I oto Miłość znów mię życiu wraca
Tak, że tych wzruszeń ani myśl powtórzy,
Ni wypowiedzieć zdoła mowy praca! —
