Pieśni Petrarki/Sonet 206

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 206.

W odpowiedzi na Sonet Jana de’ Dondi poczynający się od słów „Jo noa so ben se io vedo quel che veggio.“ Jak się zdaje, idzie tu o poradę, w przedmiocie wyboru pomiędzy miłością ziemską a zwróceniem się ku Niebu.

Żal mi cię! strach też — by nie było gorzej!
Ku czemu gładki szlak wabiąco służy,
A także myśl ta, żebym twej podróży
Wspólnikiem nie był, mnie samego trwoży!
Wstyd jest spokoju szukać wśród bezdroży,
Walka zaś nieraz duszę na śmierć znuży.....
Lecz w niepewności pocóż gnuśnieć dłużej?
Stań się, co w Górze zdarzył wyrok Boży!
Więc choć zaszczytem płonnym pewnie będzie
Twa we mnie ufność (w czem być możesz w biedzie,
Gdyż człowiek rzadko zdrowy wzrok posiada),
Jak najżarliwiej, z czystych cnót pobudki,
Ku Niebu dążyć — oto moja rada;
Gdyż droga długa, żywot zaś jest krótki! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.