Pieśni Petrarki/Sonet 219

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 219.
W pierwowzorze mocno ciemny i przesadny.

W te oczy, w których tęchnych żądz mam święto,
Kiedy raz patrząc, wielce im się dziwię —
By na przekorę zrobić mi złośliwie,
Bieluchną rączką znagła je przymknięto.

Nie wytrzymałem! — i jak wraz z przynętą
Połyka haczyk rybka w wód przepływie,
Lub jak ptaszyna co nie wprzód się wywie
O bezpieczeństwie, aż na lep jest wzięta.
Tak jam się schwytał w jej paluszków siatki,
Lepem jej ślicznych oczu przynęcony. —
I odtąd duch mój, przez wypadek rzadki,
Ni ocalenia życząc ni obrony,
Gdy się bezwładnie w matni tej trzepota,
Umrzeć z rozkoszy bierze go ochota! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.