Pieśni Petrarki/Sonet 227

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 227.

Do kardynała Jana Colouny, w odpowiedzi na Sonet Sennuccia del Bene, zaczynający się od słów — Oltre l’usato modo si rigira. Napisany w r. 1342, — jak świadczy jego wiersz przedostatni.

Panie mój drogi! myśl mię każda wiedzie
Ku tobie — jakbym w Niebios szedł podwoje!

Przeciw mej doli czemże się uzbroję?
Dręczą mię zewsząd losów złych gawiedzie!
W Miłości wzroku, która mknie poprzedzie,
Gdy śmierć przedwczesną widzą oczy moje,
Nie mając z sobą was, mych świateł dwoje,
I dniem i nocą jęczę w mojej biedzie!
Mej Laury srogość i twa dobroć Panie,
Błogież to więzy! którym się poddanie
Z woli mej własnej razem ze mną wzrosło. ...
Tak — Laur majowy i Kolumnę wzniosłą.
Pierwszą piętnaście lat, ośmnaście drugą,
W sercu mam — życząc wiecznie być ich sługą! —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.