Pieśni Petrarki/Sonet 51

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 51.

Opiewa w nim (być może w drodze do Rzymu), wypadek, w którym o mało nie postradał życia. Stało się to podobno w r. 1335.

Na zgubnym lądzie, gdzie Tyrreńskie tonie
Z wiatrem szalone wiodą wciąż rozprawy,
Laur mi się zjawił dumny ze swej sławy,
Ku czci którego pieśń nie jedną dzwonię.
Ku niemu miłość wiodła mię, w mem łonie
Wspomnień uroczych budząc orszak łzawy —
W tem niebacznego, skryta wśród murawy
Tylko co przepaść żywcem nie pochłonie.
Wraz się cofnąłem. Zrazu żal mi było,
Żem mych nadziei niespełnionych tyle
W przedwczesnej znagła złożyć mógł mogile —
Lecz wprędce rzeczą godną mi zdało
Miłości mojej wielkiej, żem o mało
W sam czas nie spoczął dla niej pod mogiłą. —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.