Pieśni Petrarki/Sonet 98

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Francesco Petrarca
Tytuł	Pieśni Petrarki
Wydawca	nakładem tłumacza
Data wyd.	1881
Druk	Józef Sikorski
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Felicjan Faleński
Źródło	Skany na commons
	Indeks stron

›››

Sonet 98.

Opowiada w nim pożegnanie z Laurą na odjezdnem gdzieś daleko.

W twych ustach uśmiech jeśli zwiądł, jeżeli
Zwarzyła bladość twoją twarz wiośnianą,
To jednocześnie, w owo smutne rano,
I mnie serdeczna boleść twarz pobieli.
Podobnie w raju dzielą się Anieli
W milczeniu błogiem myśli swych wymianą,
Którą rozumieć tylko tym jest dano,
Co, jak ja, niebo chociaż raz ujrzeli.
Nie — w obec łaski którą wnet opowiem,
Niczem dawniejsze wszystkie! — tamte bowiem
Z pamięci mojej mogą wyjść na długo;
Rzęsami oczu przyćmiła rozkosze,
I rzekła milcząc (tak przynajmniej wnoszę):
— Któż mię z mym wiernym śmie rozłączyć sługą? —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Francesco Petrarca i tłumacza: Felicjan Faleński.