Pociecha (Krasicki, Wiersze różne)
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Pociecha | |
| Pochodzenie | Dzieła Krasickiego dziesięć tomów w jednym | |
| Wydawca | U Barbezata | |
| Data wyd. | 1830 | |
| Miejsce wyd. | Paryż | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Cały tekst | |
| ||
| Indeks stron | ||
XXV. Pociecha
Gdy się los uprze czynić nieszczęśliwym,
Co czynić? widząc smutną alternatę :
Być trwałym w zdaniu, w przygodzie cierpliwym,
I rzeczą zmienną zwać korzyść i stratę.
Mienią się rzeczy, tak jak my zmieniamy,
Obrót to zwykły. Nie trzeba narzekać.
Nie nasze to jest, co losem trzymamy.
Zły? uczuć, wzmódz się, pracować i czekać.
Myśleć, co innym, to też przyszło do mnie,
Myśleć, dla innych gorzej się rzecz wspaczy :
Przyjdzie los dobry, bierzmy dary skromnie;
Nie przyjdzie, podłej strzeżmy się rozpaczy.
W zbić się nad ludzkość, to dumne mniemanie;
Łez nie wstrzymujmy, gdy boleść wyciska.
Nie grzechem uśmiech, w pożądanym stanie;
A cnota cnotą, czy traci, czy zyska.
