Poezje dawne
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Poezje dawne |
Pochodzenie | Pod lazurową strzechą |
Wydawca | Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“ |
Data wyd. | 1922 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
POEZJE DAWNE.
Poezje dawne
me, jak okwity,
na wstęgach drogi,
co była błędną, —
padły pod nogi...
i, choć oprawne
często w łzę — więdną.
A jam — w błękity
poleciał boże,
w lazurów szyby,
jak wiosną żóraw...
I serce złożę
w człowieczem słowie,
by kwitło, niby
ducha pąkowie —
z niebieskich muraw.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Eugeniusz Małaczewski.