Poezye Michała-Anioła Buonarrotego/II

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michelangelo Buonarroti
Tytuł	Poezye Michała-Anioła Buonarrotego
Podtytuł	Sonety
Wydawca	Redakcya „Niewiasty“
Data wyd.	1861
Druk	K. Prochaska
Miejsce wyd.	Kraków – Cieszyn
Tłumacz	Lucjan Siemieński
Tytuł orygin.	Rime
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

Włoski oryginał [4] II. Non vider gli occhi miei cosa mortale, Quando refulse in me la prima face Dei tuoi sereni; e in lor ritrovar pace L’alma sperò, che sempre al suo fin sale. Spiegando, ond’ella scese, in alto l’ale, Non pure intende al bel ch’agli occhi piace: Ma perchè é troppo debile e fallace, Trascende in ver la forma universale. Jo dico, che all’uom saggio quel che muore Porger quiete non può; né par s’aspetti Amar ciò che fa ’l tempo cangiar pelo. Voglia sfrenata è’l senso, e non amore, Che l’alma uccide. Amor può far perfetti Gli animi qui, ma piu perfetti in cielo.

Polski przekład [5] II. Nie ziemską w tobie ujrzałem istotę Gdy po raz pierwszy czułem się oblany Ocz twych pogodą. Duch mój skołatany W ich ciszy wieczną chciał zgasić tęsknotę. W niebo, zkąd przyszedł, zrywa się skrzydlaty, A choć pogląda na piękności cudne, Rozkoszne oku, okrutnie ułudne, Dąży z prawzorem zlać się po za światy. Wszystko co ziemskie, znikome, jak sądzę Nie zadowolni mędrca ni zachwyci, Ni zmienna miłość opląta go w siéci. Katowie duszy, wyuzdane żądze Nie są miłością. Miłość doskonali Ducha na ziemi, w niebie go krzysztali.

---

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michał Anioł i tłumacza: Lucjan Siemieński.