Poezye Michała-Anioła Buonarrotego/XVIII

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michelangelo Buonarroti
Tytuł	Poezye Michała-Anioła Buonarrotego
Podtytuł	Sonety
Wydawca	Redakcya „Niewiasty“
Data wyd.	1861
Druk	K. Prochaska
Miejsce wyd.	Kraków – Cieszyn
Tłumacz	Lucjan Siemieński
Tytuł orygin.	Rime
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

Włoski oryginał [36] XVIII. Sovra quel biondo crin, di fior contesta Come sembra gioir l’aurea ghirlanda? Ma quel che più superbo innanzi manda, Gode esser primo di baciar la testa. Stassi tuto il di lieta quella vesta Che’l petto serra, e poi vien che si spanda E’l bell’ oro, non men che d’ogni banda Le guance e’l collo di toccar non resta. Ma vie più lieto il nastro par che goda, Che con si dolci e si soavi tempre Tocca e preme il bel petto ch’egli allaccia; E la schietta cintura, onde s’annoda Il fianco, dice: Qui vo’stringer sempre. Or che farebber dunque l’altrui braccia?

Polski przekład [37] XVIII. Złotemu wieńcu, o jakżeż wesoło Nurzać się w jasnych splotach twych warkoczy, I z jakąż dumą, pierwszy co wyskoczy Z szeregu kwiatek, całuje twe czoło! A taż sukienka, cały dzień miłośnie Lgnąca fałdami? A jasneż pierścienie, Muskając szyję i lica pieszczenie, Czyliż nie patrzą na siebie zazdrośnie? Lecz ze wszystkiego najszczęśliwsza pono Opasująca przepaska twą postać, Bo w swém objęciu tuli cudne łono. Jeżeli wstędze téj nie chce się rozstać Z twoją kibicią — cóżby się nie działo, Gdyby ją dwoje ramion opasało! —

---

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michał Anioł i tłumacza: Lucjan Siemieński.