Posępny duch mój (Byron, 1895)
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Posępny duch mój |
Pochodzenie | Melodye hebrajskie |
Wydawca | S. Lewental |
Data wyd. | 1895 |
Druk | S. Lewental |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Tłumacz | Adam M-ski |
Tytuł orygin. | My soul is dark |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór Melodyj hebrajskich Cały zbiór |
Indeks stron |
IX. Posępny duch mój.
1.
Posępny duch mój... O niech twoja ręka 2.
Lecz graj pieśń dziką, głęboką, co wzrusza, |
- ↑ Podajemy odmiankę tego tłómaczenia, zastosowaną co do ilości rymów ściśle do oryginału:
IX.
Posępny duch mój... O niech pośpieszy
Dotknąć strun lutni ręka twa biała;
Niech cichym szmerem słuch mój ucieszy,
Pieśń z pod pieszczonych palców rozbrzmiała.
Jeśli w mém sercu jest choć skra mała
Drogich nadziei dźwięk ją dobędzie:
Jeśli łza jedna w oku została —
Spłynie — i mózgu palić nie będzie.
Lecz graj pieśń dziką, co głębią wzrusza
Nie trąć w wesela nuty szalone;
Pomnij, minstrelu, łez żądna dusza,
Pierś pęknie jeśli nie trysną one.
To serce z dawna bólem pojone
Bezsenne, milcząc niosło swą nędzę;
Czas skończyć — niech już pęknie skruszone,
Lub niech ulegnie pieśni potędze.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: George Gordon Byron i tłumacza: Zofia Trzeszczkowska.