Posmotrysia czołowicze, szczo sia

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Posmotrysia czołowicze, szczo sia
Pochodzenie Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych
Redaktor Karol Miarka
Wydawca Karol Miarka
Data wyd. 1904
Miejsce wyd. Mikołów — Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały dział I
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
KOLĘDA  136.

Posmotrysia czołowicze, szczo sia teper dija, * Porodiła Diwońka Ditojku, krasneńku małejku, * Hołubejku, w nedelu ranejko, * Gdy zora śwityła.

Bułoż Jemu twardo spaty, bo na hołej zemli, * Posłały Mu sineńka wiązaneczku małejku * W złobejku, w nedelu ranejko, * Gdy zora śwityła.

Pastuszkowie ta zoczywszy, wnet k’nemu pribihły, * Prywedli Mu oweczku, biłejku, tłustejku, * Hołubejku w nedelu ranejko, * Gdy zora śwityła.

Tryje krolowe pryjechały, Jemu sia kłaniały, * Prywezli Mu dary zołotye, mirejko kodyłejko krasnoje, * Choroszoje, w nedelu ranejko, * Gdy zora śwityła.

Durny Herod sia rozhniwał, przez swoje żołniery * Pomordował dytojki małejki, mołodejki, krasnojki; matejki kryczały, * Wołosie torhały, w nedelu ranejko, * Gdy zora śwityła.

Światy Boże, światy krypki, przez Twoje rożdestwo * Pomyłuj nas Chrystejku, Spasytelku, nożejku małejku * Ditinojku, krasnojku, Isusiejku, Hołubejku, * Hospody pomyłuj.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Karol Miarka (syn).