Pracownicy morza/Część pierwsza/Księga trzecia/XI
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Pracownicy morza |
Wydawca | Bibljoteka Romansów i Powieści |
Data wyd. | 1929 |
Druk | Grafia |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Tłumacz | Felicjan Faleński |
Tytuł orygin. | Les Travailleurs de la mer |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
Deruchetta wyrosła, a nie szła zamąż.
Mess Lethierry, zrobiwszy z niej pannę o białych rączkach, uczynił ją zarazem wymagającą. Tego rodzaju wychowanie obraca się często na szkodę wychowujących.
Zresztą sam Lethierry był jeszcze więcej wymagającym. Mąż, o jakim marzył dla Deruchetty, miał być pod pewnym względem zarazem mężem Durandy. Chciał on za jednym zamachem zaopatrzyć obie swe córki; chciał, by przewodnik jednej był sternikiem drugiej. Co to jest mąż? Jest to kierownik w przeprawie. Dlaczegożby jeden i ten sam człowiek nie miałby być kierownikiem i córki i statku? Kto umie kierować łodzią, ten potrafi poprowadzić i kobietę; obie podlegają wpływom księżyca i wiatru. Clubin, o piętnaście zaledwie lat młodszy od Lethierrego, mógł być dla Durandy tylko czasowym zawiadowcą; wypadało wyszukać kierownika młodego, naczelnika stanowczego, prawdziwego spadkobiercę, założyciela, wynalazcy i twórcy. 5tanowczy sternik Durandy był pod pewnym względem niby zięciem Lethierry’ego; dlaczegożby nie stopić obu zięciów w jedno? Lethierry’emu uśmiechała się myśl taka; widział w swych marzeniach przyszłego oblubieńca. Dzielny żeglarz, ogorzały atleta morski — takim był jego ideał — niezupełnie odpowiadający ideałowi Deruchetty, która różowiej nieco marzyła.
Jakkolwiekbądź stryj, tak jego siostrzenica zdawali zgadzać się na to, iż niema z czem się spieszyć. Gdy zmiarkowano, iż Deruchetta prawdopodobnie weźmie spadek po Lethierrym, konkurenci tłumnie się zjawili. Tacy nagli kandydaci do żeniaczki — niezawsze mają istotne zalety. Czuł to Lethierry i mrucząc: „dziewczyna ze złota, a oni z miedzi”, — pozbywał się paniczów. Czekał — ona także czekała.
Szczególna rzecz, iż niechodziło mu o arystokrację. Z tej strony mess Lethierry nie był podobny do Anglika. Trudno temu wierzyć, ale odmówił takiemu Ganduelowi z Jersey i jednemu z rodziny Bugnet-Nicolin z Serk. Nie wahano się nawet utrzymywać, ale wątpimy, by to być mogło, iż nie przyjął oświadczenia ze strony arystokracji w Aurigny i, że odmówił członkowi rodziny Edou, która widocznie pochodzi od Edouarda (Edwarda) wyznawcy.