Pragnienie nieba

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Antoniewicz
Tytuł	Pragnienie nieba
Pochodzenie	Poezye O. Karola Antoniewicza T. J.; cykl Pieśni błagalne
Redaktor	Jan Badeni
Wydawca	Spółka Wydawnicza Polska
Data wyd.	1895
Druk	Drukarnia «Czasu»
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały tom I; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

PRAGNIENIE NIEBA.

Boże ja Ciebie,
W każdej potrzebie
O pomoc proszę;
W szczęściu, żałobie,
Zawsze ku Tobie
Duszę mą wznoszę. —

Tyś jeden Panie
Moje kochanie,
Tyś mi dał życie,
Głos mojej duszy
Ciebie poruszy, —
Ja Twoje dziecię. —

Boże litości,
Płomień miłości
Wlej w serce skrycie;

Tyś mi dał duszę,
Nią Ciebie muszę,
Kochać nad życie. —

Jeśli nie zdoła
Dusza anioła
Wznieść się do Ciebie;
Ach! Wieczny Boże,
Tu żyć nie może;
Weź ją do Siebie. —

Weź ją do Siebie,
Niechaj tam w niebie
W Tobie utonie;
Niechaj w wieczności
Ogniem miłości
Kocha i płonie.

Kocha i płonie
W aniołów gronie,
W przybytku chwały;
Tam gdzie miłości,
Hymnem radości
Gwiazdy zabrzmiały. —

Gdzie światy krążą,
Duchy się wiążą

Przy Twoim tronie:
Jak ziarnka piasku,
W tym morza blasku
Dusza niech tonie. —

Niech więzy rzuci,
Do Ciebie wróci
O! wieczny Boże;
Weź ją do Siebie....
Tak — tylko w niebie
Kochać Cię może. —

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Antoniewicz.