Welehradzkie kongresy. Usiłowania w kierunku połączenia Kościołów wschodnich z Kościołem katolickim (ob.
Unja, I) skupiają się od r. 1907 na zjazdach w Welehradzie na Morawach. Organizatorem ich był zmarły w r. 1923 ks. dr. Stojan, proboszcz w Drażowicach, później arcybiskup ołomuniecki. Pierwsze dwa zjazdy odbyły się w r. 1907 i 1909 pod przewodnictwem metropolity i arcybiskupa obrządku grecko-rusińskiego we Lwowie, Andrzeja Szeptyckiego. Trzeci zjazd, w r. 1911 zgromadził przeszło 200 uczestników. W latach 1921 i 1922 odbyły się dwa zjazdy unjonistyczne w Welehradzie, na które jednak z poza Czechosłowacji nikt nie przybył. Na czwarty zjazd w r. 1924 przybyło ponad 300 delegatów z Czechosłowacji, Polski (6 biskupów), Jugosławji, Bułgarji, Francji, Hiszpanji i Włoch. Piąty zjazd w Welehradzie odbył się w lipcu 1927 r. i zgromadził około 400 uczestników. Przedmiotem referatów była sprawa jurydyzmu w Kościele wschodnim i zachodnim, prymat papieża, epikleza, znaczenie idei apostołów słowiańszczyzny, św. Cyryla i Metodego, oraz obrządek wschodniosłowiański w Polsce (ob.
Wschodnio-słowiański obrządek).
