Przejdą chwile... (Orkan, 1912)
| ←Już nie wróci... | Przejdą chwile... Z martwej roztoki z cyklu Już nie wróci... Władysław Orkan |
Nad ciszą ziemi...→ | |
PRZEJDĄ CHWILE...
Przejdą chwile rumiane,
Żywiczną siłą tętniące —
Po stokroć w snach wspominane,
Nie wrócą żyć...
Serce, zmożone pustkowiem,
Przywalą smutki trujące,
Mgły zaciężą ołowiem,
Jak w słotną lić...
Zadmie wicher od grobów,
Strząśnie pożółkłe wspomnienia —
Zwieją w piarg do wyżłobów,
By liście z drzew...
I niemasz w całej martwocie
Ni śladu od życia tchnienia —
Jedynie muśnie-ć w przelocie
Śmiertelny wiew...
