Przy onej górze, świecą się zorze (1904)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Przy onej górze, świecą się zorze |
| Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
| Redaktor | Karol Miarka |
| Wydawca | Karol Miarka |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały dział II |
| Indeks stron | |
Przy onej górze, świecą się zorze; * Pasterze się uwijają, * I na
multaneczkach grają. * Nie wiem dlaczego.
Przybądźmy do nich, poznajmy po nich, * Czyli nie wiedzą o Panie, * A gdzie jest święte mieszkanie. * Narodzonego.
Graj pasterzu, graj, Bóg ci pomagaj : * Powiedz, która tu gospoda[1], * Słodkiego grona jagoda, * Syna powiła.
Wszak zapłacimy i odwdzięczymy; * Ukaż nam, gdzie ta pociecha, * Co nam dzisiaj się uśmiecha, * W świat się zjawiła?
Płacić nie trzeba, bo ten Pan z nieba: * Zapłaci Swymi skarbami, * Obsypie Swemi łaskami, * Kogo miłuje.
Pójdźmyż do Niego, malusieńkiego: * Wiem, że On uprzejmie przyjmie, * I wesoło nas obejmie, * Serce me czuje.
Zwyczaj jest stary, przynosić dary : * Przywitać Gościa nowego, *
W otchłaniach pożądanego; * I w tej cichości.
Weźmie je wdzięcznie, pójdźmyż bezpiecznie: * Niechaj odbiera królewskie, * Jako to plemię niebieskie, * Naszej miłości.
