Przysłowia i zwyczaje gospodarskie/Październik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przysłowia i zwyczaje gospodarskie |
| Pochodzenie | J. I. Kraszewskiego Kalendarz Gospodarski na Rok Pański 1870 |
| Wydawca | Józef Ignacy Kraszewski |
| Data wyd. | 1870 |
| Druk | Józef Ignacy Kraszewski |
| Miejsce wyd. | Drezno |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Chociaż we Wrześniu siejba się powinna ukończyć, opieszalsi przeciągali ją do św. Gawła, ale żyto spóźnione nie wiele było warte. Mówiono powszechnie:
Urbanów owies, Gawłowe żytko, (d. 16.)
Kata warto wszytko.
Na Rusi zaś o takich siewach:
Abo zełene żaty,
Abo nyczoho ne maty.
Poczynały się zimna, roboty w polu zamykały, a skupiały około stodół i dworu. Dnia 18. św. Łukasza mówili gospodarze:
Święty Łukasz,
Czego w polu szukasz?
Zapewne do tak opóźnionych siewów, stosowała Ruś swe przysłowie: że kto sieje
Na swiatoho Łuki,
Nema chleba ni muki.
W końcu miesiąca przychodziły przymrozki i zimna, d. 21. na Urszulę:
Święta Urszula i Kordula
Dzieci do pieca przytula.
Daléj już dnia 28. na Szymona i Judy:
Boi się koń grudy.
Albo:
Jak już dzień przyjdzie Szymona i Judy,
Zagnać potrzeba z pól bydło do budy.
Około św. Jadwigi wykopywano resztę warzywa.
W tym miesiącu wszakże zjawiały się dni ciepłe, owe tak zwane babie lato albo marcinkowe, chociaż częstemi mgły jesiennemi przeplatane.
Zając wygnany z lasów upadającemi liśćmi wychodził w pole, dzikich gęsi zaczynały się przeloty... sen zimowy niektórych zwierząt. Oziminy zielenieją, żyto zrzuca powoli kraskę czerwoną.
