Psalm 29. o litości Boskiey

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Franciszek Karpiński
Tytuł	Psalm 29. o litości Boskiey
Pochodzenie	Pieśni nabożne
Data wyd.	1792
Druk	W drukarni J.K.Mći: XX. Bazylianów
Miejsce wyd.	Supraśl
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

Uwaga! Tekst niniejszy w języku polskim został opublikowany w 1792.
Stosowane słownictwo i ortografia pochodzą z tej epoki, prosimy nie nanosić poprawek niezgodnych ze źródłem!

›››

[27]

PSALM 29.

O Litości Boſkiey.

BĘdę Cię wielbił móy Panie!
Poki mię na Swiecie ſtanie;
ZeśŻeś mię w przygodzie ratował,
Y śmiechow ludzkich zachował.

Panie! wołałem ku Tobie,
A Tyś mię wſparł w mey chorobie,
Dodałeś mi ſwey pomocy,
ZemŻem niedoznał wieczney nocy.

Zborze Pańſki śpieway ſwemu,
Obrońcy naypewnieyſzemu,
Uczyń cześć powinną z chęci,
Jego nayświętſzey pamięci.

Gniew Jego prędko uſtaie,
A wiek długi wſzczęściu daie,
Kogo w wieczor zafraſuie,
Tego rano pożałuie.

Mnie zuchwałe ſzczęście było,
Tak daleko ułudziło;
ZemŻem śmiał rzec: w tey klubie ſtoię,
ZeŻe ſię odmiany nieboię.

Łaſka twoia Panie była,
Tak mocno mię utwierzdziła;
Ale skoroś twarż odwrocił,
W neteś moią hardość ſkrocił.

Cożem ia miał począć ſobie?
Jedno głos podnieść ku Tobie:

„Coż za korzyść mocny Boże,
„Zmego zginienia być może?

„Zalić proch cześć będzie dawał?
„Albo twą dobroć wyznawał?„
Pan uſłyſzał głos moy lichy,
Wſparł mię, zmazał moie grzychy.

Użyłeś zwykłey litości,
Obrociłeś płacz w radości,
Zdiołeś ze mnie wòr źałobnyżałobny
A włożyłeś płaſzcz ozdobny.

Przeto Cię weſoło wſzędzie
Lutnia moia wielbić będzie;
Chwała twoia wieczny Panie!
W uściech moich nieuſtanie.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Franciszek Karpiński.