Ranek (1896)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Antoniewicz
Tytuł	Ranek
Pochodzenie	Poezye O. Karola Antoniewicza T. J.; cykl Sonety
Redaktor	Jan Badeni
Wydawca	Spółka Wydawnicza Polska
Data wyd.	1896
Druk	Drukarnia «Czasu»
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały tom II; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

RANEK.

And if I laugh it is not to weep!

BYRON.

Ledwie gasnący zdmuchnąłem kaganek,
A już na wschodzie blady dzień zaświtał.
Rzuciwszy łoże wybiegłem na ganek,
Bym pierwszy promyk wiosenny powitał.

Ponury, dżdżysty owionął mnie ranek,
Świat w mgłach zakryty mą duszę zasmucił;
Szczyty gór ciemny chmur otoczył wianek,
A wtem skowronek w obłokach zanucił.

Ty śpiewasz, a ja mam zamykać skrycie
Żal i tęsknotę, co me serce ściska?
I dla mnie teraz zaświtało życie,

Odkąd w twe oczy zajrzałem tak zbliska! —
Z wami się bawię, i z wami się śmieję;
Pozwólcie, w śpiewkach niechaj łzę wyleję.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Antoniewicz.