Refleksye (Voltaire)/Fragmenty/Vanitas

<<< Dane tekstu >>>
Autor Voltaire
Tytuł Vanitas (Fragment)
Pochodzenie Refleksye
Wydawca Księgarnia Polska Bernarda Połonieckiego
Data wyd. 1911
Druk Drukarnia „Wieku Nowego“
Miejsce wyd. Lwów
Tłumacz Grzegorz Glass
Źródło skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


Vanitas.
.

Cytofil — mędrzec bogaty w przykłady historyczne, pocieszał pewnego razu niewiastę, będącą w żałobie:
— O pani — mówił — boleść twoja nie jest pierwsza ani ostatnia. Historya zna cierpienia wyższe i głębsze od Twoich:
Królowa angielska — córka Henryka IV. była nie mniej nieszczęśliwą. Ścigały ją losy i wichry na morzach tego życia i morzach prawdziwych, w których omal nie zatonęła. I widziała jeszcze, jak mąż jej — umierał na szafocie!...
— Tak — odrzekła dama pogrążona w smutku.
... Albowiem Marya Stuart — ciągnął dalej Cytofil — ...czy pani nie zna tej żałosnej historyi? Jakto! Nie słyszała pani o śpiewnym Rizziu zabitym w jej oczach przez męża... Czy pani rozumie — co to znaczy stracić kochanka — i jak stracić!
...Ach, a potem — ośmnaście lat w więzieniu! Królowa, której zabito kochanka, królowa, więziona przez królowę zazdrosną o wdzięki rywalki!
I śmierć z ręki kata!
— Tak — tak — to straszne — powtarzała dama i znowu popadła w melankolię.
— Są przykłady inne, — że tu wspomnę Joanną Neapolitańską schwytaną i zaduszoną...
— Zapewne — rzekła dama, bębniąc palcami po stole...
— I jeszcze jedną historyę...
— Tę znam — ku zdumieniu Cytofila przerwała dama.
— Zajrzyjmy teraz w starsze dzieje: Hekuba, Niobe...

Kobiety są pono mściwe i kategoryi porównawczych nie znoszą. Gdy Cytofilowi zmarło dziecko, — dama sporządziła listę wszystkich królów, którzy kiedykolwiek utracili potomstwo, posłała mu ten dokument — łącząc szczere wyrazy spółczucia i życzliwości...




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Franciszek Maria Arouet i tłumacza: Grzegorz Glass.