Ren niemiecki (Musset, 1890)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Alfred de Musset
Tytuł Poezye
Wydawca Księgarnia Teodora Paprockiego S-ki,
"Biblioteka Romansów i Powieści"
Data wyd. 1890
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Bolesław Londyński
Źródło skany na commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
REN NIEMIECKI.
Odpowiedź Beckerowi[1].


Wasz Ren niemiecki — to rzeka nam znana,
Myśmy zeń pili, gdy w ręce nam wpadł;
Czyliż piosenka, na wiatr zaśpiewana,
Zagładzi kopyt naszych koni ślad,
Wyryty tam, gdzie wasza krew rozlana?

Wasz Ren niemiecki — to rzeka nam znana,
My pamiętamy brzegów jego czar.
Na piersiach odtąd sączy mu się rana,
Gdy Condé szatę zieloną mu zdarł.
Po ojcu synom droga jest usłana!

Wasz Ren niemiecki — to rzeka nam znana;
Wrodzone cnoty gdzież umknęły wam,
Kiedy nasz Cezar, jak potężna ściana,
Swym cieniem pokrył łąki wasze tam?
Ta kość ostatnia gdzież sponiewierana?

Wasz Ren niemiecki — to rzeka nam znana;
Gdy wam jest obcy waszych dziejów czas,

Dziewcząt spytajcie! Szałem opętana,
Niejedna dobrze ma w pamięci nas.
Wszak winko wasze lały nam do rana!

Jeśli jest waszym ten niemiecki Ren,
Obmyjcie wasze wojenne arkana,
Lecz nie wszczynajcie takich dumnych scen.
Iluż z was kruków na orła — Tytana
Spadło, by skłócić jego wieczny sen!

Niech płynie w ciszy wasz niemiecki Ren.
Waszych gotyków baszta pozłacana
Niech skromnie błysk swój rzuca w lazur ten;
Niech z nas nie szydzi wasza pieśń pijana,
Bo ją zmienimy na śmiertelny tren!...
1841 r.









  1. W roku 1840, poeta niemiecki, Becker, napisał dziką i zaczepną pieśń p. t. Ren niemiecki,” owe czasy nadzwyczaj popularną w całych Niemczech. Lamartine odpowiedział mu 28 maja 1841 r. wierszem p. t. „Marsylianka pokoju.” Była to przecie nadewszystko pobudka do obudzenia zgody pomiędzy wrogiemi narodami. A. de Musset dał odpowiedź bardziéj wojowniczą, niestety jednak nieszczęśliwa wojna 1870 roku nie urzeczywistniła pragnień poety.(Przyp. tłum.)





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Alfred de Musset i tłumacza: Bolesław Londyński.