Rozmowy z drzewami (Carducci, 1921)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Giosuè Carducci
Tytuł	Rozmowy z drzewami
Pochodzenie	U poetów
Wydawca	Wydawnictwo J. Mortkowicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Naukowa Towarzystwa Wydawniczego w Warszawie
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Miriam
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część III; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Te che solinghe balze e mesti piani...

Rozmowy z drzewami.

Co ocieniasz samotne skały i doliny,
Już cię nie kocham, dębie! senny, zamyślony,
Boś dał młodych gałązek zielone kończyny
Dla dzikich grodoburców na chwały korony.

I za tobą nie tęsknię, nie wielbię cię, płony,
Kłamny, hańbiący laurze, co pośród równiny
Pustej zimą — podnosisz obcy strój zielony,
Lub liśćmi kryjesz rzymskich cezarów łysiny.

Kocham cię, łozo winna, co maisz stok szary
I dojrzewając uczysz w pogodzie słonecznéj,
Jak troski życia topić w toni zapomnienia.

Ale więcej czczę jodłę: na chędogie mary
Daje mi cztery deski, w których na sen wieczny
Spoczną burze mych myśli i próżne pragnienia.

GIOSUÈ CARDUCCI. COLLOQUI CON GLI ALBERI.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Giosuè Carducci i tłumacza: Zenon Przesmycki.