Rozprawa o malarstwie/Rozdział CCCIII
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Rozprawa o malarstwie |
| Wydawca | Wojciech Gerson Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1876 |
| Druk | S. Orgelbranda Synowie |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Wojciech Gerson |
| Tytuł orygin. | Trattato della pittura |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
ROZDZIAŁ CCCLIII.
Światło ogólne w malarstwie (il lume universale).
Gdy robisz tłum ludzi i zwierząt, dolne części tych postaci ocieniaj zawsze bardziéj niż górne, a im bliższe będą środka tłumu, będą bardziéj jednostajnéj barwy, a to z tego powodu, że mniejsza część światła dziennego oświetlającego te postacie dochodzi do odstępów dolnych znajdujących się pomiędzy postaciami aniżeli do górnych części tych odstępów. Okazuje się to na figurze obocznéj gdzie A B C D oznacza nieboskłon oświetlający światłem ogólném, przedmioty pod nim znajdujące się N i M ograniczają sobą przestrzeń S, T, R i H, w któréj widzimy punkt F oświetlony częścią nieboskłonu C D, mniejszą niż punkt E na który promienuje część A B, większa od D C, silniejsze więc będzie światło w punkcie E niż w F.
Fig. 47-a.
