Rozprawa o malarstwie/Rozdział CCCLXV

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leonardo da Vinci
Tytuł	Rozprawa o malarstwie
Wydawca	Wojciech Gerson ; Gebethner i Wolff
Data wyd.	1876
Druk	S. Orgelbranda Synowie
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Wojciech Gerson
Tytuł orygin.	Trattato della pittura
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

ROZDZIAŁ CCCLXV.

O dległościodległości odbijającej się w wodzie.

Odbija się nieboskłon podług szóstéj (księgi) stroną widzianą przez oko i nieboskłon jako to kraniec nieboskłonu F, widzianego po nad brzegiem B C, który jest wprost oka naszego. — Ty więc malarzu, gdybyś miał przedstawić wzburzone wody, pamiętaj, iż barwę wody widzieć będziesz taką, jaką jest jasność lub przyćmienie miejscowości którą masz przed sobą wraz z innemi przedmiotami które są za tobą^[1].

Fig. 59-a.

Fig. 60-a.

KONIEC.

↑ Wyrażenie to nieda się objaśnić inaczéj jak że w falach wody pomarszczonéj, odbijać się będzie i brzeg widziany, czyli to co „mamy przed sobą“ i nieboskłon który się znajduje za nami, czyli to co mamy „za sobą“. Na figurze obocznéj postaram się okazać to wykreśleniem: Niech będzie brzeg A oko patrzącego w B, zaś C, powierzchnia fali zwrócona do brzegu którego barwa idąc od A dochodzi jako odbicie do B. Niech będą punkta nieba d, e, f, odbijające się w powierzchni fali zwróconéj do nich i do oka, te dadzą to drugie odbicie przedmiotu znajdującego się nad i za okiem. W kierunku od A do H, ujrzymy ten rodzaj odbicia tak jak je widzi oko w B, a jak je w naturze na pomarszczonej wodzie zawsze napotykamy. (Przyp. tłom.)

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Leonardo da Vinci i tłumacza: Wojciech Gerson.

[1] Wyrażenie to nieda się objaśnić inaczéj jak że w falach wody pomarszczonéj, odbijać się będzie i brzeg widziany, czyli to co „mamy przed sobą“ i nieboskłon który się znajduje za nami, czyli to co mamy „za sobą“. Na figurze obocznéj postaram się okazać to wykreśleniem: Niech będzie brzeg A oko patrzącego w B, zaś C, powierzchnia fali zwrócona do brzegu którego barwa idąc od A dochodzi jako odbicie do B. Niech będą punkta nieba d, e, f, odbijające się w powierzchni fali zwróconéj do nich i do oka, te dadzą to drugie odbicie przedmiotu znajdującego się nad i za okiem. W kierunku od A do H, ujrzymy ten rodzaj odbicia tak jak je widzi oko w B, a jak je w naturze na pomarszczonej wodzie zawsze napotykamy. (Przyp. tłom.)

[1]