Słownik etymologiczny języka polskiego/brlok
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
brlok, brlokowaty, o ‘oczach zezowych’, w 16. w.; tak samo czesk. brlooký, brlawý, brlozubý, ‘z krzywemi zębami’, słowień. brlaw, ‘zez’; u Serbów przeniesione na rozum: brlaw, ‘tępy’, ‘głupi’. »Oczy rozokie i brlokowate«, r. 1535; brlok, przezwisko z r. 1412. Urobione od brl-; por. barłóg, z odmiennem następstwem płynnej.