Słownik etymologiczny języka polskiego/byt
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
byt, ‘istnienie’, ‘stan’, od by-ć; bytność ‘essentia’ niegdyś tłumaczyło, dziś ‘pobyt’ oznacza. Złożenia: pobyt, przebyt, nabyt(ek); dobyt(ek), p. bydło; przybytek i zbyt; zabyt, ‘sposób’, ‘krój’ (»suknia dawnego zabytu«, Potocki), zabytek, ‘pozostałość’, ‘szczątek’. Obok byt, por. żyt, było i byto, jak żyto, »dobre byto«, Ezop, a jak od żyto żytło, tak od byto nowe bytło, co więc nie odpowiada lit. bukłas; ale lit. butas, to nasz byt, buta, ‘chata’.