Słownik etymologiczny języka polskiego/gruz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gruz, ‘rudera’, ‘rum, mur potłuczony’; podobieństwo przypadkowe z dolnoniem. Grus, p. gruda; gruz jest gręzem, p. grążyć i grzęznąć; gruzła, gruzełka, i gruzeł, gruzoł (odmienny od gruczoła!), urobione jak węzeł, dla ‘bryłki’, ‘kulki’; Oczki (1580 r.) gruwazłki, i grwaski (!!), rozszerzone gruzłki: wa, ow, we i podobne zgłoski służą temu nieraz; od gruzły i gruźlica. Gruzła powtarza się tylko u Łużyczan.
