Słownik etymologiczny języka polskiego/lgnąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
lgnąć, z g (wsuniętem); pierwotne lnąć jeszcze w psałterzach, przylnąć (przylipnąć), z lĭpnąć (p przed n wypadło, jak stale, p. sen), lit. lipti, ocalałego w czasowniku na -ieć (niegdyś nierównie obficiej zastąpionym w języku, p. obfity), lpieć, w psałterzu puławskim (dziś ludowe, na Podgórzu tylko), ‘przylegać’ (dziś: ‘czekać, zetrwać'). P. lipki (lipa), lep. Cerk. prilnąti (czas przeszły prilpe), rus. lnut’, czes. lne.
