Słownik etymologiczny języka polskiego/ryk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ryk, ryczeć, ryknąć, rykowisko (‘czas i miejsce rui jeleniej’), o głosie jeleni, wołów, lwów; urobione stałym w podobnych nazwach przyrostkiem -k (por. dźwięk i t. p.) od pnia ry-, lit. rūkti, ‘ryczeć’; prasłowiańskie rykati (to samo), niem. stare ruhen, ‘ryczeć’; ryk u wszystkich Słowian, u Serbów jest i ruk, ‘ryk’.
