Słownik etymologiczny języka polskiego/rznąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rznąć, z pierwotnem r-z, imiesłów rzli (‘rznęli’), więc do rzezać (p.), z półgłoską między r-z zaniemiałą; brak podobnej postaci u innych Słowian; do rznąć (rznięcie) z licznemi złożeniami: dorznąć, zarznąć, poderznąć, wyrznąć, i t. d., dorobiono w nowszych czasach częstotliwe rzynać, zarzynać, itd. (wedle zaczynać, zacinać, do zacząć, zaciąć), zupełnie obce dawnej polszczyźnie, zamiast jedynie poprawnego rzazać.
