Słownik etymologiczny języka polskiego/wozgrza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wozgrza, ‘flegma, smarkle’, wozgrzywy, wozgrzywość; szczególniej o koniach »nosatych«; przenośnie o ‘nierządnicy’; prasłowo; cerk. wozgrja, rus. wozgrja, czes. (w)ozher, łuż. wozhor; -rja przyrostek; dla woz- (bo g może wsunięto) nasuwa się pień wos-, o ‘wilgoci’, łotew. wasa, ‘wilgoć (ziemi)’, ‘sok (drzew)’, niem. (dawne) waso, ‘mokra ziemia’ (stąd gazon, przez franc.), anglosas. wós, ‘wilgoć, sok’, vase, ‘błoto’; z wozgrja por. np. mezgra (p. miazga); por. prus. welgen, ‘katar’, i wilgi, wilgoć (p.).
