Słownik etymologiczny języka polskiego/zabażyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zabażyć, zabażać się, ‘zachciewać się’, częste w 16. i 17. wieku; dziś tylko narzeczowe, zabagać się (rzadkie), częściej zabaży się, zabażka, ‘zachcianka’; bez za- prawie nieznane: baży się, ‘chce się’ (p.); u innych Słowian tylko na całej Rusi po narzeczach, szczególniej małorus. baha, zabahy, ‘zachcianki’, i u Czechów, bażiti, »bażiwý po cti«, ‘chciwy na cześć’, zabahnouti, zabażiti, ‘zachcieć’. Por. bażyć się w Dodatku.
