Słownik etymologiczny języka polskiego/zabawa

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

zabawa; zabawić się, ‘bawić’ (w znaczeniu dwojakiem, o ‘przebywaniu’ i o ‘rozrywce’; jako ‘rozrywka’ i u innych Słowian, np. u Serbów); zabawka, zabawny; zabyt, ‘tryb, sposób’: »sukien starego zabytu«; zabytek, ‘co z dawnego bytu ocalało’; zabyć, ‘zapomnieć’, dziś ruszczyzną trąci (jest u Kraszewskiego, wołyniaka; w 17. wieku wręcz ruskie »na nezabudesz«); w biblji zabywać, zabyły, o ‘oszalałym’ ( »zabywałeś się na mię«); »zabywał się z nią« (‘spółkował’, w Ezopie); zbawić, zbawiciel; p. być, por. bawić.