Setnik rymów duchownych/XLIX
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Setnik rymów duchownych |
| Pochodzenie | Sebastyana Grabowieckiego Rymy duchowne 1590 |
| Redaktor | Józef Korzeniowski |
| Wydawca | Akademia Umiejętności |
| Data wyd. | 1893 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały Setnik rymów duchownych Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Dziwne sposoby w umysł mój przywodzisz,
A dziwniejszymi nazad je wywodzisz;
Bo acz ja w tobie nadzieję pokładam,
Wżdy, miasto pociech, w kłopoty upadam.
W mym sercu roście, gdy rozbieram sobie:
Kto cię zaniedba, ten kwitnie w radości,
A kto cię strzeże, rzadko bez żałości.
Złośliwy włada, rządzi niewstydliwy,
Ty żalem nędzisz, a stad człowiek złośny
Bierze swą śmiałość na pośmiech żałosny.
Aczby tak nieźle, gdyby kto podołał
Znosić z pokorą, gdyś w ucisk powołał;
Że i na świecie szczęśni, coć ufali.
Jeśli doświadczasz, zaż potrzeba tego?
Gdyż przyrodzenie, moc, krewkość każdego
Tyś z swej władzej dał, a niżliś świat sprawił,
Chytremuś moc dał ustrzedz się złosnego,
Prosta uprzejmość pośmiechem zdradnego,
Złemuś dał szczęście, gdy przemysł kieruje,
A szczyra cnota na szwanki styskuje.
Gdyż je znasz lepiej; a ja tylko życzę
Z pokorą prosząc, byś nadziejej[1] więcej
Szalić mną nie dał, lecząc ból co prędcej.
