Starożytnym Gallów obyczajem...
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Starożytnym Gallów obyczajem... |
| Pochodzenie | Malczewski i kilka erotyków |
| Wydawca | J. Mortkowicz |
| Data wyd. | 1931 |
| Druk | Drukarnia Naukowa Towarzystwa Wydawniczego |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Starożytnym Gallów obyczajem
Ślę ci, pani, ten listek jemioły:
Niechaj ziemia stanie ci się rajem,
Niechaj dobre strzegą cię anioły!
Takbym pewnie mówił ci — bóg widzi —
Gdybym wierzył w raj albo w anielstwo,
Jako niegdyś wierzyli druidzi:
Lecz to dzisiaj liche marzycielstwo.
Toż jemiołą czcił druid boga —
Talizmanem była im — fetyszem —
Ale inna czasów naszych droga:
My inaczej historję swą piszem.
Dziś jemiołę daje się na żarty —
Z mistycyzmu drwimy, jak z przesądu:
Świat tajemnic naoścież rozwarty —
Raj? Widzenie nieznanego lądu.
Dziś zwątpienie nieustanne gryzie
Nasze serca, niewiarą zatrute —
W Beatryczy albo Heloizie
Minorową dziś usłyszysz nutę.
Ona sama w siebie dziś nie wierzy —
Jakże w innych pokrzepić ma ducha:
W tej krynicy przezroczej i świeżej
Jedna gorycz... wybucha.
Dziś nie życzyć raju — ni aniołów —
Ani wróżyć — jak... druidy —
Dziś nad duchem zaciężył nam ołów,
I w tumanach nikną Atlantydy.
Dziś przecząco mówi się w tym względzie —
Dziś życzenia idą w inne kresy:
Niechaj życie piekłem ci nie będzie —
Niechaj ciebie nie umęczą biesy...
To dziś starczy, gdy wokoło chmury —
I nad nami gniewna ręka boga:
W kataklizmach ducha i natury
Coraz większa ogarnia nas trwoga.
Żali idziem ku nowej zagładzie
W ostateczny jakiś pogrom bytu —
W tej okropnej życia maskaradzie
Czy i kto się tu doczeka świtu — ?
Znowu wiara budzi mi się sama,
Że i dzisiaj jeszcze życie świta —
Tak mi zda się, jakbym sam był Rama —
Jakby Maja właśnie była Sita.
Że druidy, że te wieszcze stare
W swoich wróżbach nie błądziły zgoła,
Ze niezawsze drwić należy marę
I że szczęście przynosi jemioła!
Niechaj szczęście niesie ci ten listek —
Żyj na ziemi przez pół jako w niebie —
Jest zaklęcie — w którem świat tkwi wszystek:
Nigdy nie wątp o sobie — wierz w siebie —
.................[1]
- ↑ Z tego niedokończonego i szkicowego utworu autograf zawiera jeszcze tylko zaczątki dalszych strof:
«Bo kto własnej nie zaprzeczy duszy —
Ten i boga zaprzeczyć nie może»
«Ona mówi: jam nie Be»[atrycze?]
