Manassesowego porodzili się na koleniech Józephowych. [1]
23. Które rzeczy gdy przeszły, rzekł braciéj swéj: Po śmierci mojéj Bóg was nawiedzi, i uczyni, że wynidziecie z ziemie téj do ziemi, którą przysiągł Abrahamowi, Izaazkowi, Jakóbowi. [2]
24. A gdy je poprzysiągł, i rzekł: Bóg was nawiedzi: wynieścież kości moje z sobą z miejsca tego:
25. Umarł, wypełniwszy sto i dziesięć lat żywota swego. I pomazany wonnemi maściami, włożony jest do trumny w Egipcie. [3]
WTÓRE MOJŻESZOWE.
Te są imiona synów Izraelowych, którzy weszli do Egiptu z Jakóbem: każdy z nich z domy swemi weszli: [4]
2. Ruben, Symeon, Lewi, Judas.
3. Issachar, Zabulon i Benjamin,
4. Dan i Nephthali, Gad i Aser.
5. Było tedy wszystkich dusz tych, którzy wyszli z biodry Jakóbowéj, siedmdziesiąt: a Józeph był w Egipcie.
6. Który gdy umarł, i wszyscy bracia jego, i wszystek on rodzaj, [5]
7. Synowie Izraelowi urośli, i jakoby wyrastający rozmnożyli się: i zmocniwszy się zbytnie napełnili ziemię.
8. Powstał tym czasem król nowy nad Egiptem, który nie wiedział o Józephie:
9. I rzekł do ludu swego: Oto lud synów Izraelowych wielki, i mocniejszy jest nad nas.
10. Pójdźcie, mądrze potłummy go, by się snadź nie mnożył: a jeźliby przypadła na nas wojna, by się nie przyłączył nieprzyjaciołom naszym, a poraziwszy nas nie wyszedł z ziemie.
11. Ustawił tedy nad nimi przełożone robót, aby je trapili ciężarami: i zbudowali miasta przybytków Pharaonowi, Phitom i Ramesses.
12. A im bardziéj ich tłumili, tem więcéj się mnożyli i rośli.
13. I nienawidzieli Egiptyanie synów Izraelowych, i trapili je naigrawając ich:
14. I ku gorzkości przywodzili żywot ich robotami ciężkiemi gliny i cegły, i wszelaką służbą, którą byli obciążeni w robotach około ziemie.
15. I rzekł król Egipski babom Hebrejczyków, z których jednę zwano Zephora, a drugą Phua,
16. Przykazując im: Gdy będziecie babić Hebrejankom, a przyjdzie czas rodzenia: jeźli się syn urodzi, zabijcie go, a jeźli córka, zachowajcie.
17. Lecz baby bały się Boga, i nie uczyniły według przykazania króla Egipskiego, ale zachowały chłopiątka.
18. Których wezwawszy król do siebie, rzekł: Cóż to jest, coście chciały uczynić, żeście chłopięta zachowały?
