14. By był lud mój słuchał mię, by był Izrael chodził drogami mojemi:
15. Snadźbym był łacno poniżył nieprzyjacioły ich: a na trapiące je, obróciłbym rękę swoję.
16. Nieprzyjaciele Pańscy skłamali mu: i będzie czas ich na wieki.
17. I nakarmił je tłustością zboża: i nasycił je miodem z opoki.
1. Psalm Asaphowi.
Bóg stanął w zgromadzeniu bogów: a w pośrodku bogi sądzi.
2. Dokądże niesprawiedliwość sądzicie, a osoby grzeszników przyjmujecie?
3. Czyńcie sprawiedliwość ubogiemu i sierocie: strapionego i ubogiego usprawiedliwiajcie.
4. Wyrwijcie ubogiego: a nędznego z ręki niezbożnego wyzwólcie. [1]
5. Nie umieli, ani rozumieli: chodzą w ciemnościach. Zachwieją się wszystkie grunty ziemie.
6. Jam rzekł: Jesteście bogowie i synowie Najwyższego wszyscy. [2]
7. A wy pomrzecie jako ludzie: a jako jeden z książąt upadniecie.
8. Powstań, Boże, sądź ziemię; bo ty odziedziczysz wszystkie narody.
1. Pienie Psalmu Asaphowi.
2. Boże, któż będzie podobien tobie? nie zamilczaj, ani się błagaj, Boże.
3. Bo oto nieprzyjaciele twoi okrzyk uczynili: a którzy cię nienawidzą, wynieśli głowę.
4. Przeciw ludowi twemu radę złośliwą wymyślili: i spiknęli się przeciw świętym twoim.
5. Mówili: Pójdźcie, a wytraćmy je z narodu, a niech nie wspominają więcéj imienia Izraelskiego.
6. Bo się spiknęli jednym umysłem: społu przeciw tobie przymierze postanowili:
7. Namioty Idumejczyków i Izmaelitowie: Moabitowie i Agarenowie:
8. Gebalczycy, i Ammonitowie, i Amalekitowie: cudzoziemcy z obywatelami Tyru.
9. Ale i Assur przyszedł z nimi: przyszli na pomoc synom Lotowym.
10. Uczyń im jako Madyan i Sysarze: jako Jabin u potoku Cysson. [3]
11. Poginęli w Endor: stali się jako gnój na ziemi.
12. Daj hetmany ich, jako Oreb i Zeb i Zebee i Salmana, wszystkie książęta ich: [4]
13. Którzy mówili: Posiądźmy dziedzictwem świątnicę Bożą.
14. Boże mój, połóż je jako koło: i jako ździebło przed wiatrem.
15. Jako ogień, który pali las: i jako płomień, który pali góry.
16. Tak je gonić będziesz nawałnością twoją: i zatrwożysz je w gniewie twoim.
17. Napełnij twarzy ich sromotą: i szukać będą imienia twego, Panie.
18. Niechaj się zawstydzą, i strwożą na wieki wieków: i niech będą pohańbieni, i niech zginą.
19. A niech poznają, że imię tobie Pan: tyś sam Najwyższym na wszystkiéj ziemi.
1. Na koniec, za prasy, synom Korego, Psalm.
2. Jako miłe przybytki twoje, Panie zastępów: żąda, i ustaje dusza moja do pałaców Pańskich.
3. Serce moje i ciało moje rozweseliły się w Bogu żywym.
4. Bo i wróbel nalazł sobie domek: i synogarlica gniazdo sobie, gdzieby położyła ptaszęta swoje: ołtarze twoje, Panie zastępów, królu mój, i Boże mój.
5. Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim, Panie: na wieki wieków będą cię chwalić.
6. Błogosławiony mąż, którego ra-
