27. Albowiem którzy mieszkali w Jeruzalem, i książęta jego, nie znając tego i głosów prorockich, które przez każdy szabbat czytane bywają, osądziwszy, wypełnili.
28. A nie znalazłszy w nim przyczyny żadnéj śmierci, prosili Piłata, aby go zabili. [1]
29. A gdy wykonali wszystko, co o nim napisano było, zjąwszy go z drzewa, włożyli go do grobu.
30. Lecz Bóg wzbudził go od umarłych dnia trzeciego. [2]
31. Który widziany był przez wiele dni od tych, którzy z nim społu przyszli byli z Galilei do Jeruzalem, którzy aż dotąd są świadkami jego do ludu. [3]
32. I my opowiadamy wam tę obietnicę, która się ojcom stała:
33. Że ją Bóg wypełnił dziatkom naszym, wzbudziwszy Jezusa. Jako téż jest napisano w Psalmie wtórym: Syn mój jesteś ty, Jam cię dziś porodził. [4]
34. A iż go wzbudził od umarłych, że się już nie ma wrócić do skażenia, tak powiedział: Żeć wam dam święte Dawidowe wierne. [5]
35. Przeto i indziéj powiada: Nie dasz Świętemu twemu oglądać skażenia. [6]
36. Albowiem Dawid wieku swojego usłużywszy Bożéj woli, zasnął i przyłączon jest do ojców swoich i uznał skażenie. [7]
37. Lecz którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia.
38. Niech wam tedy będzie wiadomo, mężowie bracia! iż przez tego opowiada się wam odpuszczenie grzechów od wszystkiego, w czemeście nie mogli być przez zakon Mojżeszów usprawiedliwieni.
39. Przez tego wszelki, który wierzy, usprawiedliwion bywa.
40. A przetóż patrzcie, aby na was nie przyszło, co powiedziano w prorocech:
41. Obaczcie, wzgardziciele! i dziwujcie się, a zgińcie; bo Ja sprawuję sprawę za dni waszych, sprawę, któréj nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał. [8]
42. A gdy oni wyszli, prosili, aby w drugi szabbat mówili do nich téż słowa.
43. A gdy się rozeszło zgromadzenie, poszło wiele z Żydów i z nabożnych nowonawróconych za Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc radzili im, aby trwali w łasce Bożéj.
44. A w przyszły szabbat mało nie wszystko miasto zebrało się ku słuchaniu słowa Bożego.
45. Lecz Żydowie widząc one rzesze, napełnieni są zazdrości i sprzeciwiali się temu, co Paweł powiedział, bluźniąc.
46. Tedy Paweł i Barnabasz bezpiecznie rzekli: Wam było najprzód trzeba opowiadać słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie a osądzacie się niegodnymi być wiecznego żywota, oto obracamy się do poganów.
47. Albowiem nam tak rozkazał Pan: Postanowiłem cię za światło poganom, abyś był na zbawienie aż do kraju ziemie. [9]
48. A poganie słysząc, uradowali się i wielbili słowo Pańskie i uwierzyli, ile ich jedno było zrządzonych ku żywotowi wiecznemu.
49. I rozsiewało się słowo Pańskie po wszystkiéj krainie.
50. Lecz Żydowie poduszczyli niewiasty nabożne i uczciwe i przedniejsze miasta i wzbudzili prześladowanie na Pawła i Barnabasza i wyrzucili je z granic swych.
51. A oni otrząsnąwszy proch nóg na nie, przyszli do Ikonium. [10]
52. Uczniowie téż napełniali się wesela i Ducha Świętego.
I stało się w Ikonium, że pospołu weszli do bóżnice Żydowskiéj i mówili tak, że wielkie mnóstwo Żydów i Greków uwierzyło.
2. Lecz Żydowie, którzy niewierni byli, pobudzili i ku gniewowi wzruszyli serca pogańskie przeciw braciéj.
3. Przetóż niemały czas strawili, bezpiecznie poczynając w Panu, który
- ↑ Matth. 27, 20. Marc. 15, 13. Luc. 23, 21. Jan. 19, 6.
- ↑ Matth. 28, 6. Marc. 16, 6.
- ↑ Luc. 24, 15. Jan. 20, 19.
- ↑ Psal. 2, 7. Żyd. 1, 5. — 5, 5.
- ↑ Isai. 55, 3.
- ↑ Psal. 15, 10. Wyż. 1, 31. (
Błąd – odwołanie do nieistniejącego wersetu.)
- ↑ 3.Król. 2, 10.
- ↑ Hab. 1, 3.
- ↑ Isai. 49, 6.
- ↑ Matth. 10, 4. Marc. 6, 11. Luc. 9, 5.
