się w pychę, nie wpadł w sąd djabelski.
7. A ma téż mieć dobre świadectwo od tych, którzy są obcymi, aby nie wpadł w urąganie i sidło djabelskie.
8.. Dyakonowie także czyści, nie dwoistego języka, nie kochający się w wielkiem piciu wina, nie szukający szkaradnego zysku,
9. Mający tajemnicę wiary w czystem sumnieniu.
10. A ci téż niechaj pierwej będą doświadczeni: i tak niech służą, nie mając żadnéj winy.
11. Niewiasty także wstydliwe, nie obmównice, trzeźwe, wierne we wszystkiem.
12. Dyakonowie niech będą mężowie jednéj żony, którzyby dziatki swe dobrze rządzili i swe domy.
13. Bo którzyby dobrze posługowali, zjednają sobie stopień dobry i wielkie ufanie w wierze, która jest w Chrystusie Jezusie.
14. To tobie piszę, spodziewając się, że rychło do ciebie przybędę.
15. A jeźli omieszkam, abyś wiedział, jako się masz sprawować w domu Bożym, który jest kościół Boga żywego, filar i utwierdzenie prawdy.
16. A jaśnie wielka jest tajemnica pobożności, która jest oznajmiona w ciele, usprawiedliwiona jest w duchu, okazała się Aniołom, opowiedziana jest poganom, wiarę jej dano na świecie, wzięta jest w chwale.
A Duch jawnie powiada, iż w ostateczne czasy odstąpią niektórzy od wiary, przystawając do duchów obłędliwych i nauk czartowskich, [1]
2. W pokrytości kłamstwo mówiących i piątnowane mających sumnienie swoje,
3. Zakazujących wstępować w małżeństwo, wstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył ku używaniu z dzięką wiernym i tym, którzy poznali prawdę.
4. Bo wszelkie Boże stworzenie dobre jest, a nic nie ma być odrzucano, co z dziękowaniem bywa przyjmowano.
5. Albowiem poświęcono bywa przez słowo Boże i modlitwę.
6. To przekładając braciéj, dobrym będziesz sługą Chrystusa Jezusa, wychowanym w słowach wiary i nauki dobréj, któréjeś doszedł.
7. A nikczemnych i babich baśni strzeż się, a ćwicz się ku pobożności. [2]
8. Albowiem cielesne ćwiczenie do mała jest pożyteczne; lecz pobożność do wszystkiego jest pożyteczna, mając obietnicę żywota, który teraz jest, i przyszłego.
9. Wierna mowa i godna wszego przyjęcia.
10. Albowiem w tem pracujemy i złorzeczeni bywamy, że nadzieję pokładamy w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, a najwięcéj wiernych.
11. To przykazuj i nauczaj.
12. Żaden młodością twą niech nie gardzi; ale bądź przykładem wiernych w mowie, w obcowaniu, w miłości, w wierze, w czystości.
13. Póki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania i nauki.
14. Nie zaniedbywaj łaski, która jest w tobie, którać dana jest przez prorokowanie, z kładzeniem rąk[3] kapłaństwa.
15. O tem rozmyślaj, w tem się obieraj, aby postępek twój był wszystkim jawny.
16. Pilnuj samego siebie i nauki, trwaj w nich; bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.
Starszego nie łaj, ale proś jako ojca, młode jako bracią,
2. Stare białegłowy jako matki, młode jako siostry z wszelaką czystością.
3. Wdowy czcij, które prawdziwie wdowy są.
4. Lecz jeźli która wdowa syny albo wnuczęta ma, niech się pierwéj
- ↑ 2.Tim. 3, 1. 2.Piotr. 3, 3. Jud. 18.
- ↑ 2. Tim. 2, 23. Tit. 3, 9.
- ↑ t. j. dosłownie: z kładzeniem rąk starszych.
