Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[271]

92.93. Szczeście kogo głaszcze, tego rado zatroszcze.

 Małpa dwoje dzieci rodzi,
Więc jednego nienawidzi,
A drugie barzo miłuje,
Zawżdy je w ręku piastuje.
 Więc ono, które nosiła,        5
Leżąc, w nocy udusiła,
A o które nic nie dbała,
Potym za namilsze miała.
 Kogo szczeście barzo głaszcze,
Na ostatek go zatroszcze;        10
Roztropny szcześciu nie wierzy,
Swą się zawżdy piędzią mierzy.

[271]  Rimicius: D (195) De simia. [H 366 Πιϑήϰου παῖδες]. — FE (47) O małpie z dziećmi. — EW 45 O małpie i jej dzieciach. — Niemcewicz III, 17 Małpa i jej dzieci.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.