Upanishada/O łechtaniu. Westchnienia i nawoływanie miłosne
| <<< Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Upanishada |
| Podtytuł | Nauki tajemne Klucz do Kamasutry |
| Wydawca | „Księgopol“ |
| Data wyd. | 1933 |
| Druk | „Pol“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Łechtanie jest jednem z uzewnętrznień miłości.
Przepisane do tego są następujące miejsca:
Barki,
Głowa,
Skóra między piersiami,
Plecy,
Jaghana.
Wywołuje się czworakim sposobem:
1. pchnięcie ręką,
2. rozpostartą dłonią,
3. pięścią,
4. grzbietem dłoni.
Ból wywołany łechtaniem uzewnętrznia się w świszczących westchnieniach, które sklasyfikowane są w ośm typów:
1. Dźwięk „him“,
2. grzmot,
3. szloch,
4. dźwięk „phut“,
5. dźwięk „phat”,
6. dźwięk „sut“,
7. pomruk,
8. nawoływania w rodzaju: „matko“, „ach“, „dosyć“, „nie“.
Oznaczają ból lub pochwałę.
Dalej — krzyk kukułki, turkawki, papugi, wróbla, flaminga, kaczki, lub brzęczenie pszczoły.
Kobieta siedząca na kolanach mężczyzny może uderzać go zlekka po plecach, oraz łajać, póki go nie rozgniewa, płacząc i szlochając przytem.
Należy uderzać w piersi, wpierw powoli, stopniowo zaś coraz szybciej w miarę wzrostu zapału.
U zenitu akcji wydaje się dźwięk „him!“, jednakże można go zastąpić innym.
Mężczyzna trąca kobietę wgłębioną dłonią po głowie, wydobywając dźwięk „Phat“. Powyższa czynność będzie miała nazwę „Prastraka“.
Pod koniec dobre są tylko „pomruki“, „szloch“ i „grzmot“.
„Phat“ naśladuje odgłos rurki bambusowej padającej na wodę.
Każdy pocałunek i gwałtowniejsza pieszczota wydobywa świszczący odgłos.
Kobieta, o ile nie przywykła do tych gwałtownych odruchów woła „dosyć“, „nie“, „matko“ i t. p.
Na zakończenie akcji kobieta wydaje głos strusia lub flaminga.
Następują dwa wersety:
„Szorstkość i bezwzględność są chlubnemi męskości oznakami.
„Słabość, subtelność i wrażliwość to są również chlubne zalety niewiast.“
„Zapamiętywanie się w miłosnem biciu prowadzi do nieszczęść.“
Przykłady:
- Król Pancala zabił klinem heterę Citrasenę.
- Kuntala Satakuri Satavahana uśmiercił swą królewską małżonkę Malayavati.
- Navadeva przez nieostrożność i kalectwo prawej ręki, pozbawił życia pewną młodą tancerkę pchnięciami igły w oczy.
- Król Pancala zabił klinem heterę Citrasenę.
Na zakończenie, kilka starych wersetów;
„Tak więc, w streszczeniu, wiedzę o miłości skreśliłem, dokładnie według tekstów starożytnych, nie spuszczając z czegokolwiek oka, wszystko odnośnie rozkoszy miłosnej zostało zapodane“.
„Kto prawdziwe zasady tej wiedzy poznał, żyje według rad Dharma, Artha i Kama, swych własnych wskazówek i doświadczeń innym udzielał. Pomyłki, które wyjątkowo tu wypisać mogłem, według obserwacji i doświadczeń troskliwie uzupełniłem“.
„Nigdy nie może być jakaśkolwiek czynność usprawiedliwiona tem, że wiedza miłosna na nią zezwala. Gdyż musi być to dobrze przemyślane. Wiedza tylko w wyjątkowych przypadkach na użycie pewnych reguł i przepisów zezwala“.
„Vatsyayana, gdy wszystkie stare Pisma o tym przedmiocie przeczytał i dokładnie przestudiował, dźwignął się na to, aby Kamasutrę napisać, księgę która w porozumieniu z Pismem Świętym, dla błogosławieństwa ludzkości i jej szczęścia napisaną została. Po ukończeniu, zatopił się całkowicie w rozpamiętywaniu rzeczy boskich i tajemnicy“.
„Książka ta nie została napisana tylko dla zaspakajania ludzkich żądz. Człowiek, który prawdziwe zasady tej Wiedzy pozna, będzie swe Dharma, Artha i Kama troskliwie pielęgnować i kiedy wszystkie obyczaje rozpatrzy, które w ludzkości uprawiane są zapragnie panem swej zmysłowości zostać“.
