Wesele stalowskie/II

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Karol Mátyás
Tytuł	Wesele stalowskie
Data wyd.	1895
Druk	Józef Jeżyński
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[3]

II. Ugoda.

 Poseł idzie do päna młodego i mówi, ze juz je^[1] wszysko^[2] dobrze, ino iść z wódkom. Zará pán młody idzie na wieś i suka takié baby, chtórá pije wódke i zná dobrze gádać, przyprowadzi jô do swojego domu i idzie do kárcmy, przynosi kwárte wódki. Ta baba bierze flaske ^uod niego, stawiá na stole, ^uubiérá jô stôzkom, chtórô pán młody naprzód kupiéł w Dzikowie, wtyká za te stôzke rute i idô ^uoboje jak posły do [4]päni młody z wódkom. A to wszysko ^uodbywá sie w nocy, a náwiecéj kole ponocka.
 Jak ju przydô do päni młody, pukajô za ^uoknem, a täm sie pytajô:
 — Chto täm?
 — Kupcy z dalekié krainy, i przymcie^[3] nás na nocnik!
 Gospodárz wychodzi, ^uodmyka drzwi, światło zaświéci, posły wchodzô i mówiô:
 — Niech bedzie pokfálony Jezus Krystus!
 ^uOdpowiedzô:
 — Na wieki wieków, ámen!
 Posły mówiô tak:
 — Idziewa do wás kilkanaście mil głodni i chłodni, bośwa sie dowiedzieli ^uod ludzi, ze máta jałowecke na przedáj, ale nie wiéwa, cy sie nám zdarzy.
 — Jałowecka sie zdarzy, ale zebyśta dobrego bycka dlá nié wysukaii.
 — Bardzok dobry bycek, ino zebyśwa mogli zgode zrobić.
 — Ej! ju täm o zgode bedzie łácwié, ino idź Maryś i przyniéś miarke zyta.
 Marysia wychodzi gdzieś täm z ukryciá, chytá ^uojców i posłów za nogi i bierze miarke, idzie do kómory po zyto. Przychodzi s kómory, stawiá stół przed posłämy, na stołe miarke z zytem i idzie za piec. Ta baba, chtórá je w posłach, wyciôgá flaske z pod páchy i stawiá jô w miarce, to na to, zeby sie téch młodéch chlyb trzymał.
 Zará ten poseł Wojtek Wálski wstaje zá stołu, przechodzi sie po izbie i pytá sie tak:
 — No! jak Kosiór? dajes ty to, coś przody ^uobiécowáł?
 — Lácegobym nie dáł, ino trza swatów i päna młodego, to wszysko dobrze bedzie.
 Zará idzie baba, ta, co je za posła, po ^uojców päna młodego i päna młodego, mówijém, ze ju wszysko dobrze je, ino: wás trza; zabiérajô sie wszyscy i idô do Kosiora. Przychodzô i mówiô:
 — Niech bedzie pokfálony Jezus Krystus!
 — Na wieki wieków, ámen! Witájcie wszyscy razem!
 — Bóg zapłac! Jak sie täm mácie?
[5] — Bardzo dobrze, ino wás brakuje, a bedzie jesce lepié.
 Zará pán młody pochytá ^uojców päni młody, swojéch ojców i wszyskiéch, co sô w domu ^uopróc päni młody, potem wołajô päni młody, zeby zacena wódke pić, chtórá ju stoi w miarce na stole. Zará päni młodá wychodzi zá pieca, pochytá wszyskiéch, ino päna młodego nie chytá, bierze flaske, stôzke i rute z nié ^uodwiôzuje, schowá jô sobie, bierze kielysek w prawô a flaske w lewô reke, prawi wódke do kielyska i pije do swojego kochänka.
 — Zdrów Fränuś!
 — Pij z Bogiem, Maryś!
 Jezeli pije wódke päni młodá, to to wypije, a jak nie (jak ślubowała ^uod wódki), to przes głowe wyleje, potem prawi drugi i daje swojemu Fränusiowi. ^uÓn bierze ^uod nié i pije do nié:
 — Zdrów Maryś!
 — Pij z Bogiem, Fränuś!
 Potem oddaje flaske posłowi, a poseł cestuje wszyskiéch, chto ino je w domu.
 Potem ojcowie młodéch jako swaciá i posłowie posiádajô kole siebie, a młodzi kole pieca i zacynajô robić ugode. I mówiô tak do siebie:
 — Dácie wy swacie swojé córce to, coście ^uobiécäli, to, co ju wiem od posłów?
 — Ano, dám! Troche mnie zanadto ściôgácie, ale cóz mám robić! Zrobie drugiém dzieciom krzywde, ale jak my dá Bóg zdrowie, to moze jém jesce przykupie.
 — Tak jest! Bóg o wszyskiéch pämietá...
 — A wy swacie tagze dajecie, coście ^uobiécäli synowi?
 — A to jest świete! já słowa nie kasuje!
 A posłowie słuchajô cały ^uugody.
 Jak ju ^uugoda záwartá, poseł wstaje na nogi i mówi tak!
 — Tera chtóry chtórem pogardzi, całô strate wrócić musi Ty pán młody do kárcmy po piwo i po wódke, a ty päni młodá po sôsiadów, po przyjácielów tak z ty, jak i z ty strony!
 A nápiérw idzie po krzesnych ^uojców.
 Terá przynosi pán młody z kárcmy ćwierć piwa, garniec wódki. Sôsiedzi i náblisi przyjáciele ju sie poschodziéli, siádajô za stoły, pán młody i päni młoda jéch pochytajô i zacynajô pić. Kiedy ju wypijô, potem drugá strona przynosi ten sám tronek, i pijô jaz do południa, potem sie rozchodzô kuzdy do domu, [6]śpiéwajô po drodze, nawet i niejeden w rów wpadnie, ale nás to mało ^uobchodzi.

1. Mówią: juz je, albo: ju jest.
2. Niektórzy, zwłaszcza starsi, którzy nie umieją czytać i pisać, mówią: wszyćko.
3. Albo: „przymta,“ forma liczby podwójnej, której często używają zamiast mnogiej.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Mátyás.