Wesele stalowskie/IX
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wesele stalowskie |
| Data wyd. | 1895 |
| Druk | Józef Jeżyński |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Wtedy druzki päniô młode gdzieś schowajô, a druzbowie jé sukajô póty, jaz jô zdybiô. Wtedy druzbowie bierô, co chtóry moze: prześlice, miedlice, uobrázy, zeleźniáki, miéski[1], łyzki, starosta poduuski. A to wszysko päni młody na zápomoge. Jak juz wszysko je gotowe, wtedy druzki śpiéwajô:
Weder, Marysiu! weder! weder, Marysiu! weder,
uod tatusiowéch, uod matusinéch wegieł!
uOstáj z Bogiem piec, powała! uostáj z Bogiem piec, powała,
bo já sie tu wychuowała!
uOstáj z Bogiem piec i progi! uostáj z Bogiem piec i progi,
gdzie chodziéły moje nogi!
Terá bierze marsáłek rozge do prawy reki, a päni młodá do lewy, i idzie całe wesele do päna młodego na cepiny, a druzki drogom śpiéwajô tak:
uO zaświéciéły, uo zaświéciéły wszyskie gwiázdy na niebie,
kiedy prowadziéł, kiedy prowadziéł Fränuś Marysie do siebie.
Jak juz przydô przed päna młodego, druzki śpiéwajô tak:
uOtwórz, Fränusiu, bräme! uotwórz, Fränusiu, bräme!
Prowadzimy ci zone!
Terá pán młody wychodzi i uotwiérá poprostu wrota, bierze swoje zone za reke i prowadzi jô do izby, za piec, to jest na to, zeby sie pieca trzymała. Za niem wchodzi całe wesele, skrzypek zacyná grać, a marsáłek bierze päniô młodô i idzie z niom täjcować i tak sobie śpiéwá:
Jak siedzies na stołku, por-ziéj do powały,
zeby twoje dziátki siwe uocki miały!
Terá jô puscá i bierze jô drugi i tak śpiéwá:
Proś Boga, Marysiu, kiedyś sie wydała,
zeby chłopca za rok jak baräna miała!
Terá jô puscá, bierze jô trzeci i tak śpiéwá:
Kocháłem cie, Maryś, i tyś mie kochała,
aleś sie innemu za zone dostała!
Cwárty tak śpiéwá:
Kiedyś mie nie chciała, terá mie nie záłuj,
puodniéś my kosule, w d..e mie pocałuj!
Piôty tak śpiéwá:
Nie záłuj, Marysiu, wiánka ruciänego,
boześ ty dostała Fränusia ładnego.
Szósty tak:
Da moja Marysiu! moje siwe uocy!
pocałuj mie w d..e, jaz ci łeb odskocy!
Siódmy tak:
Staloskie dziewcyny to g...o wártajô,
do mokrzyskiéch chłopców listy posyłajô.
uÓsmy tak:
Mokrzyskie chłopáki nie sô takie głupie,
prześpi sie z niom w nocy, potem jô má...
Dziewiôty tak:
Prześpi sie z niom w nocy i śmieje sie z tego,
a uona tak myśli, ize bedzie jego.
Dziesiôty tak:
Nie turbuj sie, Maryś, boś sie juz wydała,
za dziewieć miesiecy bedzies syna miała!
Na tem weselu, chtóre uopisuje, béło dziesieciu druzbów, to juz wszyscy wyśpiéwali, a tem samem porzôdkiem nastepujô druzki. Starsá druska tak śpiéwá:
Da, moja Marysiu! kontrowałaś[2] z nämy,
juz terá nie bedzies, ino z kobiétämy.
Drugá druzka tak śpiéwá:
Ju sie rozerwała na przystawie grobla,
chtóredy chodziéła Marysia nádobná.
Trzeciá tak śpiéwá:
Da moja Marysiu, nie uuwázáj śjéła!
mám ci já kuonika, bedzies sie woźjéła.
Cwártá tak śpiéwá:
Weź-ze mie, Franusiu, mám majôtek srogi
mám ostu dwie stódół i pokrzyw dwa brogi!
Piôtá tak śpiéwá:
Wiánuj mie, tatusiu! wiánuj mie! wiánuj mie!
dej my śtery krowy, dwa woły, dwa kuonie!
Pojmnié-ze[3] mie, pojmnié, mój Fränusiu, pojmnié,
bo mie wywiänuje päni matka kójmy,
päni matka kójmy, a pán ociec wozem,
bedzies ty, Fränusiu, dobrem gospodárzem!
Druzki skójcéły, nastepujô swaski. Piérsá tak śpiéwá:
Dopiéro cie, moja matko, główka zaboli,
jak ci bedzies wygäniała wiäno z obory:
śtery krówek, trzy jałówek, same buocule.
Dopiérok cie, moja Maryś, do sie przytule!
Ju śpiéwki zákójce, bo duzo casu zabiérá.
Päni młodá ju wszyskiéch wytäjcowała, terá starsá swaska tak śpiéwá:
Sacujcie sie, druzbickowie, sacujcie!
päni młody na cepiusek darujcie!
Starsy druzba bieize cápke i prosi päni młody na cepiec. Kuzdy dá szóstke, dwie, i to uoddaje päni młody. Potem bierze marsáłek stołek, chtóry se przyniós z domu päni młody i stawiá go pod belkiem na środku izby, siádá na stołku, rozge trzymá w rece, a päniô młodô mu przyprowadzô druzbowie i posadzô na jego kolänach. Starsá swaska przychodzi, przynosi cepiec z osiem chemełków, podobne do uobrôcki, zrobione ze śléwkowych latoróści. Druzki dokoła uobstawi i tak śpiéwajô:
Juz to prec, moja Maryś, juz to prec,
uuplotecki do skrzynecki! wziôść cepiec!
Zakukała kukułecka na kołku,
zapłakała Marysiejka na stołku.
Zakukała kukułecka, przestała...
Cegoześ sie, mocny Boze, doc’kała!
Doc’kałaś sie ślicny sławy, doc’kała!
jako ptásek leśny tráwy doc’kała!
Terá bierze starsá swaska, zdymuje jé z głowy stroje i kładzie jé na głowe chemełke, a ta bierze i łámie. Jak juz widzi marsáłek, ze juz niema, ino jedna chemełka, wtedy jé trzymá dobrze rece, a swaska jô zacepi. Terá bierze jô swaska i idzie z niom täjcować, a marsáłek bierze stołek i bije niem do drzwi. Jak sie stołek połámie, to dobrze; jak nie, to źle! Starościna cyli swaska täjcuje z päniô młodô i tak śpiéwá:
O! niema tu kupca tego,
co Marysia bedzie jego...
Siedzi uon täm na nálepie
i piéniôzki na niô klepie.
Terá przychodzi pán młody, bierze uod swaski swojô zone i posadzi jô przy piecu. Matka päni młody przynosi jé nakrajonego chleba i syra, sypie jé do zápaski, uóna chuodzi dokoła izby i kuzdemu daje ten chlyb i syr, a pán młody cestuje piwem i wodkom. Jak juz wszyskiéch obcestujô, terá náchodzi piôtek.
